Motosikletiyle güzellikler dağıtan isimlerden Barış Bahadır, sokak hayvanlarının umudu olmaya devam ediyor. Motosikletine yüklediği mamalarla ücra kasabalarda, orman alanlarında ve ulaşılması güç yollarda aç kalan hayvanlara ulut olan Bahadır, Üsküdar Üniversitesi İletişim Fakültesi öğrencisi genç gazeteci Jale Özdoğan’a projelerini anlattı. İki tekerinin bundan sonraki rotasını ve hayat felsefesini dile getirirken “İyilik dağıtmak için herkesin acele etmesi gerekli” dedi.

Ereğli’den başlayan iyilik hareketi

Merhabalar Barış Bey motosiklet camiasında sokaktaki sessiz dostlarımız için yaptıklarınızla tanınıyorsunuz. Motosiklethabercileri.com ailesi olarak sizi daha yakından tanıyabilir miyiz?

Merhabalar Barış Bahadır. 1980 Zonguldak doğumluyum; şu an Zonguldak’ın Karadeniz Ereğli îlçesinde yaşıyorum. Eskrim antrenörü, hayvan sever ve motosiklet tutkunuyum.

İki teker tutkunu olmanızın yanı sıra bir hayvan seversiniz ayrıca eskrim antrenörlüğü yapıyorsunuz. Antrenörlük hayatınızdan da bahsedebilir misiniz? Eskrim antrenörlüğü ve iki teker tutkusunun sizin anlamı nedir?

Karadeniz Teknik Üniversitesi Beden Eğitimi Öğretmenliği bölümü mezunuyum ve uzun süredir Karadeniz Ereğli’de eskrim antrenörlüğü yapmaktayım. Hedefim başta; ulu önderimiz Mustafa Kemal Atatürk’ün dediği gibi: Zeki, çevik ve ahlaklı sporcular yetiştirmek. Aynı zamanda Ülkemizi yurtdışında gururla temsil edecek, milli takımımızda başarıyla ter dökecek sporcular ortaya çıkarmaktır. Hem antrenörlük kısmında hem de motosiklet tutkumda beni sürükleyen şey içimdeki heyecan. Müsabakalarda kazanma ya da kaybetme heyecanı, Motosiklete ise yolculuk heyecanı, Yeni yerler görme oraları keşfetme yeni insanlarla tanışmak muhteşem keyif veriyor bana.

Motosiklet bir kültürü ve tutkusu hakkındaki düşünceleriniz nelerdir?

Bu konu hakkında yorum yapabilecek birçok üstat motosiklet kullanıcıları var; Hepsine saygım sonsuz. Benim açımdan motosiklet kullanmak yoldaki her şeyle dost olmaktır. Su birikintisi ile rüzgâr ve güneş ile arabanın arka camından sizi izleyen çocuk ile uzun yol kamyon şoförleri hatta yoldaki kaplumbağa, yol kenarlarındaki köpekler ile toz, toprak, çakıl… Kısacası yoldaki her şeyle dost olursunuz. Geçtiğiniz yerlerin kokusunu hisseder, yeni yerler görme heyecanıyla yolculuğunuzun hiç bitmemesini istersiniz.

Yaptığınız sosyal sorumluluk projelerinde unutamadığınız bir anınız var mı?

Biliyorsunuz 2019 ve 2020 de ‘Sokak Hayvanları Adına, Motorumla Türkiye Yollarında…’ projem için seyahat halindeydim. Ülkemizin dört bir yanında, muhteşem kalpli insanlarla tanıştım. İnanılmaz anılarım var tabi ki ama bir tanesini anlatmam gerekirse; Rize merkeze sanırım yedi yada sekiz kilometre kala yolun kenarında durup navigasyondan oradaki hayvan severlerle buluşma noktamı ayarlayacaktım ki yanımda bir motosiklet durdu ve sohbete başladık. Nereden geliyorsun, nereye gidiyorsun? derken arkadaş misafirperverlik gösterdi ve beni ısrarla yemeğe davet etti. Sağolsun. O, ‘Önce yemeğe gidelim, sonra sen devam edersin’ diyor, ben ’Geç kaldım, gitmem lazım, buluşacağım insanlara ayıp olur’ diyorum… Her neyse en son ‘Bak’ dedi ‘Bizim motosiklet kulübümüz var, oraya yarın uğra mutlaka, sohbet eder yemek yeriz’ dedi ve ayrıldık o gitti bende telefonumdan navigasyonu ayarladım. Tam hareket edeceğim bir motorcu arkadaş daha geldi. Yine nereden geliyorsun, nereye gidiyorsun? muhabbetlerinden sonra oda aynı illa yemeğe gideceğiz diye ısrar etmesin mi? Beş dakika sürdü onu ikna etmem ama yarın motosiklet kulübüne uğrama sözü vererek tabi ki… Ayrıldık ve ben merkeze geldim. Hayvan sever arkadaşlar henüz gelmemişti bende motorumu park ettiğim yerin karşısında elektrikçi gördüm. Şişme yatağımın pompasının sigortası atmıştı. Elimde bozuk sigorta ile hemen girdim elektrikçiye. ‘Abi!’ dedim, ’Ben uzun yoldan geliyorum, bu da benim şişme yatağımın sigortası, sanırım bozuk …Yenisi var mıdır? ‘’Elektrikçi abi demesin mi ‘Hemşerim sigortayı hallederiz, senin karnın aç mıdır?’ İşte o zaman insan ülkesiyle, ülkesinin insanlarıyla gurur duyuyor. Hiç unutamam o misafirperverliği…Buradan tüm Rize Motosiklet Kulübü üyelerine selamlar

Siz ve sporcularınızın Sahiplendiği ve uzun zamandır salonunuzun Önünde beslediğiniz Çilli adında bir köpeğiniz var. Çilli’nin hikayesini öğrenebilir miyiz?                  

2018 yılıydı. Eskrim salonumuzun kapısına bir sokak köpeği geldi. Şimdilerde üzülerek anlatıyorum; bizler ilk başta minik sporcularımız korkar diye uzaklaştırmaya çalıştık ama geri döndü, iyi ki de döndü. Benim hayatın farklı bir penceresinden bakmamı sağladı; hikâye işte o an başladı. Antrenman sırasında mola verince bir baktık sporcularımız ondan korkmak yerine onu seviyorlar. Ertesi gün mamalar geldi, su kapları hazırlandı ismini de sporcularımız koydu Çilli. Artık adı Çilli’ydi zaten kendisi çilliydi. Bizler bakımlarını yaptırdık, o artık kulübümüzün maskotuydu. Madem dedik Çilli bu kadar çok sevildi hemen karedeniz Ereğli Gönülden Hayvanseverler Derneği’yle iletişime geçelim. Onlar da sporcu velilerimize sokak hayvanlarıyla ilgili bilgiler versinler. Güzel bir seminer gerçekleşti ve seminerin sonuncunda çillinin hamile olduğunu çok yakında doğum yapacağını söylediler. Biz çilliyi iyi beslediğimiz için kilo aldığını düşünmüştük. Sporcularımızla hemen bir kulübe yaptık ve ertesi hafta çillinin dokuz yavrusu oldu, dokuz tatlı yavru. Arık sporcularım antrenmana bir saat önce geliyor çilli ve yavrularını seviyor bir saat geç gidiyorlardı. Cumartesi pazar günleri bizler çift antrenman yaparız ve iki antrenman arası yemek sonrası beyin fırtınası ya da bilgi yarışmaları yaparak vakti değerlendiririz. Bir cumartesi günü yine çocuklarla beyin fırtınası yaparken, çocuklardan bir öneri geldi: Pazar günleri yarım gün bir yerlerde çalışalım kazandığımız paralarla sokak hayvanlarına yardım edelim dediler. Bu durum benim çok hoşuma gitmişti çünkü çocuklar ailelerinden aldıkları harçlıklarla değil alın teriyle kazandıkları paralarla bir şeyler yapmak istemişlerdi. Bunu araştırdık ama on sekiz yaşının altında olmaları çalışmalarını engelledi bu seferde çocuklardan koç biz mama alalım siz de motosikletinizle dağıtın fikri çıktı. Projenin ilk temelleri bu şekilde atıldı aslında çilli her şeyin başlangıcı oldu.

İki tutkunuzu bir araya getirerek ses getiren projelere imza attınız. Gelecek dönemlerde Eskrim sporunu motosiklet tutkunuzla birleştirmek gibi bir düşünceniz var mı?

Aslında bu seneki yolculuğum tam da böyleydi. Türkiye Eskrim Federasyonu ile ortak bir proje yaptık. Amacımız hem eskrimi daha fazla kişiye tanıtmak hem de pandemi döneminde eskrim ailemizin yanında olduğumuzu göstermek hem de onlarla sokaktaki canlılar için etkinlikler yapmaktı. Rotamı eskrim yapılan illerden oluşturdum altmış günde kırk iki ile gittim. Gittiğim illerdeki gençlik spor il müdürleri eskrim il temsilcileri, eskrim antrenörleri sporcuları hakemleri ve velileriyle röportajlar yaptık ardından hep birlikte sokaktaki sesiz dostlarımız ile ilgili çalışmalar yaptık; Bu bazen kermes oldu bazen besleme bazen de barınak bakımı. Bu konuda bana desteklerinden dolayı Türkiye Eskrim Federasyonu başkanı. Sayın Murat Atalı ve değerli yönetim kurumuna sonsuz teşekkür ederim.

Motosikletle pek çok Şehir gezerek Bir tona yakın mama dağıtımı yaptınız bu uzun yolculukta sizleri en çok zorlayan ne oldu?

Projem kapsamında yaklaşık yirmi üç bin kilometre yaptım ve bir tona yakın mama dağıttık. Öncelikle bu konuda mama destekçilerime sonsuz teşekkür ediyorum beni asla yalnız bırakmadılar. Projenin instagram sayfasından @moto_pati bana ulaştılar. İstanbul’da ki hayvan severler Batman’da ki canlar için mama gönderdiler. Yeri gelmişken şunu da açıklamak isterim. Ben motorumda bir adet on beş kilogramlık mama taşıyabiliyorum ve bunu iki şehir arasında kalmış, terk edilmiş ya da orada yaşamaya mahkûm edilmiş sokak hayvanlarına dağıtıyorum. Gittiğim yerlerde ise hayvan sever dostlarla buluşup oradaki besleme için mama alıp dağıtıyoruz. Tekrar bana mama desteği veren herkese sonsuz teşekkür ediyorum. Gerçek şu ki bu işin asıl kahramanları on iki ay dört mevsim gece gündüz enerjisini sokaktaki dostlar için feda eden hayvan severlerdir. Benim yaptıklarım sadece okyanusta bir damla. Yoruldum mu? Evet hem de çok. Ama inanın beni zorlayan en ufak bir şey olmadı. Bilakis inanılmaz keyifle yol aldım. Belki biraz daha sponsor bulabilseydim daha fazla şehre giderdim. Sokaktaki dostlar için yol almak ve hayvan sever dostlarla tanışmak bana enerji veriyor.

İlerleyen zamanlarda hayvan severlerle ve motosiklet tutkunlarıyla birlikte sizleri görebilecek miyiz?

Motosiklet tutkunları hayvan sever ve doğa sever insanlardır. Projemi biraz daha genişletip gittiğim şehirdeki motosiklet kulüpleri ve hayvan severler dernekleriyle ortak çalışmalar yapmak isterim ki zaten birçok ildeki motosiklet kulüpleri zaman zaman bu tarz aktiviteler yapıyorlar.

Kaç yaşında motosiklet kullanmaya başladınız? İki teker tutkusu size çocukluktan gelen bir tutku mu yoksa sonradan edinile bilir mi?

Motosiklet tutkusu bende yaklaşık on yıl kadar önce başladı. Ailemde motosiklet kullanan hiç olmadı ve hatta çok karşıydılar. 2012 yılında ailemden gizli aldım ilk motorumu. Hyosung GT 250r .2015 yılında ise Honda Nt 700 v Deauville aldım ve sonra ailem öğrendi. Sonrasında sadece dikkatli olmam konusunda bol bol uyarılar yaptılar. Deauville benim için çok tatlı bir motordu ama bir arkadaşım onunla kaza yaptı .2017 yılında ise şuan kullandığım Honda NC 750x DCT aldım ve yaklaşık 50 bin kilometreyi beraber devirdik.  Bu bir aşk ve bu aşkın yaşı yok bence…

Zorlu kış şartları yaklaşırken küçük dostlarımız için bizler ne yapabiliriz?

Benim tasfiyem şudur ki motosikletinizde mutlaka mama bulundurun. Çünkü sokaktaki dostlarımızla ne zaman karşılaşacağımız belli olmuyor. Biraz mama bolca sevgi her şeyi çözecektir diye düşünüyorum.