Motorcusunuz…

Arabaların arasına park ediyorsunuz, hakkımız olan yere, çarpıyorlar, itip kakıyorlar, çek şunu, park edeceğim diyorlar, kaldırıma bir köşeye koyuyorsunuz, şikayet edip terörist diyorlar.

Kuryesin…

Herkes acele etmenizi istiyor, yemek sıcak gelmezse hem müşteriden hem de patrondan azar işitiyorsun, üzülüyorsun. İşten kovulmayayım, ailemin nafakasından olmayayım diyorsun, susuyorsun.

Trafikte, hakkın olan şeritte gidiyorsun, arkada telefonuyla oynayan, sosyal medyasına bakan dikkatsiz şoför sana çarpıyor, iki aracın arasında kalıyorsun, kemiklerin kırılıyor, arkadaşların ölüyor, araçların arasında durayım, aralarında ezilmeyeyim diyorsun, suçlanıyorsun. Yolundan gitsene diyorlar, anlatamıyorsun.

Size çarpmasına ramak kalmış araç yanınızdan sıyrılıp geçiyor!

Motosikletçisin, dengede gidiyorsun. Sinyal vermeden üstüne kırıyorlar, çarpıyorlar, bariyerlere çarpıp kolun bacağım kopuyor, ölüyorsun. Motorcu işte, hak etti diyorlar. Bitiyorsun.

Emniyet şeridine kaçıyorsun, canını kurtarmaya çalışıyorsun..

Aniden bir halk otobüsü dalıyor şeride, kılpayı kurtuluyorsun, hem yasak kardeşim buradan gitmek, yoldan git diyorlar, ceza yiyorsun…

Kaçacağız ama ne tarafa; çünkü motosiklet küçük araç, doğanın kanunu gibi, büyük balık küçük balığı yutar diyorlar, oradan oraya itip kakıyorlar, kaportan bedenin, biliyorlar, sen kaç, sen çekil, yoksa ezeriz diyorlar, seni korkutunca gülüyor, dalga geçiyorlar, kızıyorsun…

Taş kesilip sağdan sağdan gideyim desen, hadisene diyorlar, bas gaza, kenardan git diyorlar, üstüne kırıyorlar kaçıyorsun. Kaçtıkça kovalıyor sanki trafik canavarları. Oysa ki motosikletçi küçük çocuğudur trafiğin. Çocukları dövüyorlar, hor görüyorlar!

Motorcusunuz…

Yeşil ışıkta geçiyorsunuz..

Kırmızı ışıkta durmuş olan araçların arasından birdenbire, bir araç fırlayıp, sağa dönmek üzere üzerinize geliyor…

Kendinizi zor kurtarıyorsunuz!

Motorcusunuz…

Yağmur yağmış, kaskın içinden baktığın vizör buğulanıyor, önünü zor görüyorsun, kenara çekeyim sileyim diyorsun, müsade etmiyorlar. Yavaşlıyorsun, korna çalıp taciz ediyorlar…

Doğru ya, motorcuysan hep suçlusun…

Sağ tarafınızda, sadece caddeden tekyön girişi olan, çıkışı olmayan sokaktan, ters yönden, hiç bakmadığınız taraftan, bir araba çıkıyor ve üzerinize dönüyor. Altına kalıyorsunuz, şanslıysan birkaç kırıkla kurtuluyor, aylarça çalışamıyorum. Sen sürünürken halini soran yok, aracın sahibi Küçük bir ceza ödeyip kurtuluyor, kaportası da birkaç ezik var bir de senin kan lekelerin.

Kaportası yapılıyor, arabası yıkanıyor, yoluna devam ediyor.. Sen o günün izini ömür boyu taşıyorsun, motorcusun, baştan haksızsın zaten..

Ölmekten, kıl payı kurtuluyorsun, yaşadığına şükrediyorsun.

Motorcusun…

Hava soğuk, elin ayağın buz kesmiş, köprüden geçerken rüzgar sert ediyor, motosikletini yolda tutmaya çalışıyorsun.. Hafif aracın sağa sola savruluyor. Sıcak arabası içinde arkadan yanaşan sürücü ısrarla korna çalıyor, yol istiyor. Düşmemek için sıkı sıkı sarılmışsın motosikletin gidonuna, elini kaldırıp bir dakika müsade et diyemiyorsun. Taciz ediyor, neredeyse dokunacak arkadan. Çünkü yollar onların, sen fazlasın..

Sağdan gidiyorsun, bakmadan yola atlayan yayalara çarpmamak için kendini yere atıyorsun, sürükleniyorsun, hem bedenin, hem motorun hasar alıyor. Suçlu yine sensin, motorcu her zaman suçlu nasıl olsa.

Tüm bunlar yetmezmiş gibi saygı duyduğun bir profesör çıkıyor, bir genelleme yapıyor, herkese terörist diyor. Şaşırmıyorsun. Nasılsa moda oldu genelleme yapmak, rahatça terörist diyebiliyor sana, en cahil adamın veremeyeceği zararı veriyor.

Soruyorsun, hayatında bir kez kullanmış mıdır acaba bunu yazan motosikleti? Cevabı belli, kullanmadı, bilmiyor aslında ne çektiğini. Profesör de olsa, empati yoksa hiç anlamı yoktur diplomaların. Senin için de yok hükmündedir bugüne kadar söyledikleri.

Zafer Fatih Özsoy